پایان هجده ماهگی

مدتهاست نیومدم.یعنی وقت نمیکنم راستش.الانم با موبایلم و نمیذاری به خدا.

هفته ی پیش واکسن 18 ماهگیت رو زدیم رفت تا 6 سالگی.واکسن سختی بود برات.تا فردا عصرش راه نرفتی.

یه عادتی داری که گریه ی ادم رو درمیاره اونم اینکه همش دست ادم رو میگیری و میبری با خودت.حتی وقتی از این ور اتاق بخوای بری اون ور اناق.الانم هزار با اومدی بلندم کردی.

عاشق سی دی پیرمرد مهربونی.

تا الان زحمت حرف زدن به خودت ندادی.دریغ از یه کلمه!!!! فکر کنم به من رفتی.هر چی باهات حرف میزنم انگار نه انگار.حسرت یه مامان گفتن مونده به دلم.فکر کنم تخم کفتر واجبی هههههه

در کل عشق منی.با تموم خستگی ها وقتی یه لبخند میزنی همش یادم میره.

اینم برات  بگم که تو مقوله ی بچه داری هیییییییییییچ موردی مثل غذا منو اذیت نکرد.با غذا خوردن واقعا قهری.وزنت  رو اخرین بار 17 ماهگی گرفتیم که 10.300 با لباس بودی قدت هم 83.

شدیدا ممه ای هستی.میخوام اگه دلم اومد عید از شیر بگیرمت.بلکه غذا بخوری.

دیگه نمیذاری جدی جدی بنویسم.فدات بشم مامان.اگه اشتباه دارم واسه اینه با موبایلم و صفهه هی وول میزنه نمیبینم چی مینیسم‌به بزرگی خودت ببخش